بر بچه ها چه گذشت( نگاهي به سينماي كودك و نوجوان در نيمه اول سال 1387)

 

جشنواره در همدان

مهمترين رويداد سينماي كودك و نوجوان ايران، در ششماهه نخست سال جاري، بر پايي بيست و دومين جشنواره بين المللي فيلم كودك در اصفهان بود. اين جشنواره از نظر كمي موفق بود چرا كه 377 فيلم از 60 كشور متقاضي شركت در آن بودند. جشنواره شامل بخش هاي مختلفي همچون فيلم هاي بلند و كوتاه، انيميشن، فيلم هاي ويدئويي، بخش ويژه فلسطين و ... بود و از نظر پوششي خبر و بازتاب رسانه اي جشنواره اي موفق قلمداد مي شد.

ادامه نوشته

قصه من

من ظهر روز جمعه 22 بهمن سال 1350 كه مصادف با 25 ذيحجه سال 1293 و 11 فوريه 1972 بود، در بيمارستان تهران به دنيا آمدم. روز نزول سوره دهرو آغاز خلافت مولايم علي....

ادامه نوشته

چشم هایم این روزها

دهان به دهان

چشم تقویم نخواهد گذاشت

چه فرقی خواهد داشت...

ادامه نوشته

قصه شهرزاد - 1

هو

 

قصه شهرزاد - 1

ولادت يك شهرزاد و يا حكايت راهي كه روزنامه نگاري عينكي طي كرده است...

                                                                      سيد علي كاشفي خوانساري

يكي بود يكي نبود،غير خدا هيچ كس نبود.روزي از روزهاي خدا،شايد ده سال پيش ،سه تا روزنامه نگار باهم توي خيابون راه مي رفتند.يكي من بودم يكي آرش ابوترابي و يكي هم محمد پزشك. اون روزها پس از چندسالي كه معاون خانه روزنامه نگاران بودم به مركز مطالعات و تحقيقات   رسانه ها منتقل شده بودم و...

ادامه نوشته

کودک، کتاب، صنعت

 این روزها دیگر با کمتر کسی برخورد می کنیم که درباره ضرورت و فایده فرهنگ سازی از سنین کودکی تردید کند . این روزها حتی با رجال سیاسی هم در تبلیغات و تحیلیل هایشان از کودکان می گویند و راه حل مشکلات مختلف رفتاری ، اجتماعی ، اعتقادی و ... را در پرورش صحیح و آماده سازی نسلی آگاه و مسئولیت پذیر جستجو می کنند.
ادامه نوشته

مادري كه دسته جمعي به فراموشي سپرده بوديم

طاهره صفارزاده مادر همه ما بود.اين را نه از باب شعر و مبالغه مي گويم. نه؛ يا ما هنرمنداني كه خود را هنرمند ديني ناميده ايم، بايد خود را بي مادر بدانيم و يا آن كه اگر قرار بوده مادري داشته باشيم ، مادري جز او نمي توانيم براي خودمان دست و پا كنيم.

     ما مادرمان را سالها بود كه از ياد برده بويم . آخر، مادر داشتن  خيلي سخت بود. بي مادر زندگي آسوده تر مي گذشت. براي همين، سالها بود كه او را به حال خود رها كرده بويم و هر يك راه خود را مي رفتيم.

ادامه نوشته