آن كه رفت، آن كه نيامد

خرداد 87 

سيد علي كاشفي خوانساري

 

1

چرا شكور نباشم؟

    عمرش اگر نپاييد

    عمقش بي پاياب بود.

 

2-

 ساده بوديم ما!

 عروسك هايي به دست خدا

   كه وهم اختيار

   بود مستعارمان را

   شيرين كرده بود

   و بازيچه هاي پنچ روز و شش

   عدم مركب را

   از ياد برده بودند