جاي خالي ايران
كنفرانس بين المللي قصه گويي و نقش آن در ايجاد عادت به مطالعه در كوكان
در روزهاي 28 تا۳۰شهريور در شهر دهلي نو، پايتخت هندوستان برگزار شد.
اين كنفرانس شامل نمايشگاهي از بهترين كتاب هاي كشورهاي آسيايي براي كودكان، سخنراني و ميزگردهايي درباره قصه گويي وهمچنين اجراي قصه گويي سنتي و مدرن توسط كشورهاي مختلف بود. اين كنفرانس، توسط دفتر بين المللي كتاب براي نسل جوان كه از زيرمجموعه هاي يونسكو به شمار مي رود، برگزار شد. از جمله مباحث پيش بيني شده در اين كنفرانس نقش قصه گويي در ايجاد انگيزه مطالعه، انتخاب قصه مناسب براي قصه گويي، قصه گويي براي بچه هاي خاص، ارزش هاي فرهنگي و سنت هاي شفاهي، قواعد تئاتري و ادبيات شفاهي، استفاده از فرهنگ عامه در قصه گويي، كليله و دمنه و ديگر متون كلاسيك در عصر حاضر، قصه گويي در مدرسه، كتابخانه و خانه، نوارهاي قصه گويي، نقش كتاب هاي كميك استريپ در ترويج خواندن، تبديل داستان به فيلم، درك فرهنگ ها از خلال داستان ها، آينده قصه گويي و... بود. حضور ايران در اين كنفرانس بسيار ضروري و بديهي مي نمود. از سويي كشور ما با پيشينه چندهزار ساله فرهنگي و سنت ديرينه قصه گويي جا داشت حضوري پررنگ و فعال در اين جشنواره داشته باشد و به ارائه نمونه هايي از قصه گويي سنتي ايران در قالب هاي پرده خواني، شمايل گرداني، نقالي، روضه خواني، حمله خواني، قصه گويي سنتي بازساز(عاشيق ها، موسيقي خراسان، موسيقي مقامي كرمانشاه، موسيقي تركمني) و همچنين قصه گويي جديد بپردازد.
از سوي ديگر ادبيات كودك ونوجوان ايران، امروز از موفق ترين نمونه ها در سطح آسيا به شمار مي آيد و موفقيت هاي فراواني را در عرصه بين المللي كسب كرده و جاي خالي ايران در نمايشگاه كتاب كودك آسيايي پذيرفته نيست. مسئله ديگر، مقوله ترويج كتابخواني است كه از مهمترين مشكلات فرهنگي ما به حساب مي آيد و حضور در كنفرانس آسيايي و تبادل نظر با كشورهايي كه مشكلاتي مشابه ما دارند واستفاده از تجربيات ايشان مي توانست بسيار راهگشا باشد.
و آخرين نكته جايگاه كشورهاي آسيايي در سياست هاي فرهنگي ماست. ارتباط و تبادل فرهنگي با كشورهاي آسيايي از اولويت هاي فرهنگي ما در عرصه بين المللي به شمار مي آيد كه همواره مورد تاكيد مسئولان قرار داشته و عواملي چون نزديكي جغرافيايي و معنوي، ميراث مشترك، منافع مشترك سياسي و اقتصادي، وجود كشورهاي مسلمان و فارسي زبان و... مويد ارتباط بيش از پيش فرهنگي با كشورهاي آسيايي است و اندك تلاش هاي صورت گرفته براي حضور كتاب كودك ايران در كشورهاي آسيايي چون افغانستان، تاجيكستان، سوريه، هند، مالزي، چين و ... بسيار موفق تر از تلاش براي حضور در بازارهاي اروپايي بوده است.
به هرحال اين كنفرانس بدون حضور كارشناسان، نويسندگان، قصه نويسان و مسئولان ايراني برگزار شد. اي كاش مراكزي چون وزارت ارشاد، وزارت آموزش و پرورش، كانون پرورش فكري، پژوهشكده ميراث فرهنگي و ... با همراهي انجمن ها و نهادهاي مدني به شكلي منسجم و قدرتمند در اين كنفرانس حضور مي يافتند و اي كاش به ساير فرصت هاي بين المللي بيش از اين توجه شود.
اين كنفرانس شامل نمايشگاهي از بهترين كتاب هاي كشورهاي آسيايي براي كودكان، سخنراني و ميزگردهايي درباره قصه گويي وهمچنين اجراي قصه گويي سنتي و مدرن توسط كشورهاي مختلف بود. اين كنفرانس، توسط دفتر بين المللي كتاب براي نسل جوان كه از زيرمجموعه هاي يونسكو به شمار مي رود، برگزار شد. از جمله مباحث پيش بيني شده در اين كنفرانس نقش قصه گويي در ايجاد انگيزه مطالعه، انتخاب قصه مناسب براي قصه گويي، قصه گويي براي بچه هاي خاص، ارزش هاي فرهنگي و سنت هاي شفاهي، قواعد تئاتري و ادبيات شفاهي، استفاده از فرهنگ عامه در قصه گويي، كليله و دمنه و ديگر متون كلاسيك در عصر حاضر، قصه گويي در مدرسه، كتابخانه و خانه، نوارهاي قصه گويي، نقش كتاب هاي كميك استريپ در ترويج خواندن، تبديل داستان به فيلم، درك فرهنگ ها از خلال داستان ها، آينده قصه گويي و... بود. حضور ايران در اين كنفرانس بسيار ضروري و بديهي مي نمود. از سويي كشور ما با پيشينه چندهزار ساله فرهنگي و سنت ديرينه قصه گويي جا داشت حضوري پررنگ و فعال در اين جشنواره داشته باشد و به ارائه نمونه هايي از قصه گويي سنتي ايران در قالب هاي پرده خواني، شمايل گرداني، نقالي، روضه خواني، حمله خواني، قصه گويي سنتي بازساز(عاشيق ها، موسيقي خراسان، موسيقي مقامي كرمانشاه، موسيقي تركمني) و همچنين قصه گويي جديد بپردازد.
از سوي ديگر ادبيات كودك ونوجوان ايران، امروز از موفق ترين نمونه ها در سطح آسيا به شمار مي آيد و موفقيت هاي فراواني را در عرصه بين المللي كسب كرده و جاي خالي ايران در نمايشگاه كتاب كودك آسيايي پذيرفته نيست. مسئله ديگر، مقوله ترويج كتابخواني است كه از مهمترين مشكلات فرهنگي ما به حساب مي آيد و حضور در كنفرانس آسيايي و تبادل نظر با كشورهايي كه مشكلاتي مشابه ما دارند واستفاده از تجربيات ايشان مي توانست بسيار راهگشا باشد.
و آخرين نكته جايگاه كشورهاي آسيايي در سياست هاي فرهنگي ماست. ارتباط و تبادل فرهنگي با كشورهاي آسيايي از اولويت هاي فرهنگي ما در عرصه بين المللي به شمار مي آيد كه همواره مورد تاكيد مسئولان قرار داشته و عواملي چون نزديكي جغرافيايي و معنوي، ميراث مشترك، منافع مشترك سياسي و اقتصادي، وجود كشورهاي مسلمان و فارسي زبان و... مويد ارتباط بيش از پيش فرهنگي با كشورهاي آسيايي است و اندك تلاش هاي صورت گرفته براي حضور كتاب كودك ايران در كشورهاي آسيايي چون افغانستان، تاجيكستان، سوريه، هند، مالزي، چين و ... بسيار موفق تر از تلاش براي حضور در بازارهاي اروپايي بوده است.
به هرحال اين كنفرانس بدون حضور كارشناسان، نويسندگان، قصه نويسان و مسئولان ايراني برگزار شد. اي كاش مراكزي چون وزارت ارشاد، وزارت آموزش و پرورش، كانون پرورش فكري، پژوهشكده ميراث فرهنگي و ... با همراهي انجمن ها و نهادهاي مدني به شكلي منسجم و قدرتمند در اين كنفرانس حضور مي يافتند و اي كاش به ساير فرصت هاي بين المللي بيش از اين توجه شود.
+ نوشته شده در ۱۳۸۴/۰۷/۱۶ ساعت توسط سید علی کاشفی خوانساری
|