تحولات قصه‌گویی در روزگار پسامدرن

تشکیک و بازنگری در اصول بدیهی پنداشته شده مدرنیسم، سبب تغییر و تحولات گوناگونی در عرصه فرهنگ و هنر شده است. از جمله هنرهایی که براساس نگره‌های پست‌مدرن با تحولات بنیادین روبرو شده است، قصه‌گویی است.

آنچه که آن را پستمدرنیسم می‌نامیم، مجموع تفکرات و اندیشه‌هایی است که اصول مقبول در عصر و تفکر مدرن را غیرقطعی، قابل تشکیک و نامقبول می‌داند. ذوق‌زدگی افراطی مدرنیسم نسبت به علوم تحصلی و یافته‌های تجربی، تمایل بی‌پایان به طبقه‌بندی و جداسازی، خوش‌بینی مفرط به اصولی چون حق اکثریت و عقل جمعی از جمله اصولی بودند که متفکران پست مدرن به آن معترض بودند. آنها رویکرد جهان مدرن در مردود دانستن همه باورها و سنت‌های پیشامدرن را نمی‌پسندیدند و عملاً ضمن عبور از مدرنیسم، گوشه‌چشمی هم به بازگشت به قواعد و اصول پیشامدرن داشتند.

ادامه نوشته

مدیران هفتادساله و جوانان چهل‌ساله

سیدعلی کاشفی خوانساری در نگاهی به وضعیت ادبیات کودک و نوجوان در ایران، از «مدیران هفتادساله و جوانان چهل‌ساله» نوشته است.

این نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: «با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ همه حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی دستخوش تغییرات بنیادین شد. ادبیات کودک و نوجوان هم از جمله حوزه‌هایی بود که مناسبات و جایگاه‌ها در آن به طور کلی و تقریباً به شکل صددرصد دگرگون شد.

ادامه نوشته

قصه‌گویی در جهان مدرن

قصه‌گویی از سنن و مظاهر جهان پیشامدرن بوده است. در جوامع کهن قصه‌گویی و قصه‌گویان نقش‌های مختلف اجتماعی همچون سرگرمی، آموزش، پرورش، ساماندهی اجتماعی، کهانت، درمان و ... را به‌عهده داشته‌اند. در نظام‌های سنتی قصه‌گویان در اقوام و فرهنگ‌های مختلف جهان به‌عنوان گروه اجتماعی و کسب و کار تعریف شده‌ای به ایفای نقش می‌پرداختند و هزینه‌های خود را از مردم (مخاطبان) تأمین می‌کردند. همچنین در طول تاریخ در فرهنگ‌های مختلف گهگاه قصه‌گویان پیوندهای محکمی با حاکمان، عالمان دینی، پیشوایان معنوی، اصناف دیگر و ... هم داشته‌اند.

ادامه نوشته