seyyed ali kashefi khansari

در فرهنگ و تمدن اسلامی چه روش‌هایی برای انتقال باورها و اطلاعات دینی به کودکان مرسوم بوده است؟ آیا در کنار آموزش های شفاهی در خانواده و مساجد، منابع مشخص و مکتوبی هم برای این منظور وجود داشته است؟ جست‏جو در میان ادبیات کهن پارسی چه ردپاهایی از آموزش های دینی درباره  اعتقادات، احکام و شخصیتهای دینی به ‏دست میدهد؟ کودکان و نوجوانان فارسی ‏زبان در سال های پیش از مواجهه با فرهنگ غربی و مدرن، با چه وجوهی از زندگانی و سیره شخصیت های مقدس دینی در کتاب‌ها و قصه ها رو به رو بوده‌اند؟

نوروز امسال یکی از بهترین و زیباترین نوروزهای عمر این بنده بوده است‌. نعمت های فراوان و برکات و عنایات ویژه حق در این ایام مشمول همه مردم جهان شده و شکرگزاری عمیق و صمیمانه ما را طلب می‌کند.

قبل از این‌که بخواهی سرخ و سفید شوی و دل توی دلت نباشد و خون خونت را بخورد که با هزار ملاحظه و روی دربایستی بخواهی بگویی که نوشتن از پدران و اجداد آخر چه فایده‌ای دارد و باید از این بدویت کهنه و جهالت نخ‌نما دست برداشت و چه و چه و چه ... بگذار بگویم،‌ بله شاید حق با تو باشد.

 این قصه‌ها و افسانه‌ها شاید به هیچ کاری نیاید. گذشتگانی که خدا آن‌ها را قصه و احادیث قرار داده و زیاده‌شماری قبورشان را تقبیح کرده، شاید تأثیری در زندگی امروز ما – البته ظاهر آن و صدالبته فقط شاید- نداشته باشند. همان مَثَل معروف گیرم پدر تو بود فاضل و ماجرای پسری که با بدان بنشست و خاندانش گم شد و شیر که بچه‌اش همی ماند بدو.