در یادداشت‌های قبل درباره ماهیت و ریشه‌های قصه‌گویی و همچنین تعریف، حدود و مرزهای آن با سایر هنرها صحبت کردیم و دیدیم که قصه‌گویی به دلیل خاستگاه‌ها و تعاملات گسترده آن با هنرها و دانش‌های گوناگون مقوله‌ای تخصصی، بینارشته‌ای و پیچیده است.

طبیعی است که ارزیابی و داوری چنین هنری نیز مقوله‌ای تخصصی و نیازمند دانش، تجربه و تخصص چندگانه باشد، به این ترتیب نمی‌توان داوری و ارزشیابی کیفی عملکرد قصه‌گویان را تنها به متخصصان یک رشته سپرد و مثلاً انتظار داشت گروهی از داستان‌نویسان و یا گروهی از معلمان بتوانند داوری کامل و همه جانبه‌ای در یک مسابقه یا فستیوال قصه‌گویی داشته باشند.

ماهیت چندوجهی و بینارشته‌ای قصه‌گویی اقتضا می‌کند ارزیابی آن توسط جمعی متشکل از تخصص‌های مختلف صورت گیرد.