در سراي اهل قلم كودك و نوجوان مطرح شد


  كم توجهي به زمينه‌هاي بومي در فرهنگ نامه ها


«غلامرضا امامي» در نشست بررسي فرهنگ‌نامه‌هاي فارسي ويژه كودك و نوجوان با اشاره به اين‌كه در حوزه ادبيات نوجوان تاكنون 6 يا 7 فرهنگ نامه و دانشنامه به چاپ رسيده، گفت: در اكثر اين فرهنگنامه ها و دانشنامه ها به زمينه هاي بومي ايران كم توجهي شده است./
 به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) ،نشست «فرهنگ‌نامه‌هاي فارسي ويژه كودك و نوجوان» با حضور «غلامرضا امامي» پيشكسوت عرصه فرهنگ‌نويسي، «سيد علي كاشفي خوانساري» نويسنده و پژوهشگر كودك و نوجوان،‌ «حسن سالاري» سر ويراستار دو فرهنگ‌نامه تأليفي كودك و نوجوان و منوچهر اكبرلو برگزار شد.


در ابتداي اين برنامه «سيدعلي كاشفي خوانساري» با بيان اين‌كه فرهنگ‌نامه‌ها و كتب مرجع براي كودكان و نوجوانان اهميت بسيار زيادي دارند، عنوان كرد: دنياي كودكان و نوجوانان سرشار از پرسشگري، كنجكاوي و جستجوگري است،‌ اين آثار مرجع مي‌توانند پاسخگوي آن‌ها باشند.


وي با اشاره به اين كه فرهنگ‌نامه كودك و نوجوان بعد از انقلاب در ايران پايه گذاري شد، گفت: اكثر فرهنگ نامه‌هاي منتشر شده با مشكلاتي چون بحث زمان، حجيم بودن، نگاه بزرگسالانه و نظارت قانوني مواجهه است.


كاشفي خوانساري ادامه داد: براي گسترش فرهنگ ‌نويسي و اشاعه دايره المعارف در دنياي امروز بايد بيشتر به سمت دايره المعارف اينترنتي و نرم افزاري كه اطلاعات به روزتر و تكميل تر دارد رفت. در شكل كاغذي فرهنگ نامه نيز بايد به سمت مطالب مفيد و موضوعات محدود رفت تا دقيقاً آنچه كه لازم است، به نگارش درآيد.


در ادامه، «غلامرضا امامي» با اشاره به اين كه كودكان و نوجوانان براي گسترش دانش و بينش خود علاوه بر كتاب هاي درسي مي توانند به فرهنگ نامه‌ها مراجعه كنند، تصريح كرد: در فرهنگ نامه ها كمتر به مسايل ادبي و اجتماعي پرداخته شده است.


وي با بيان اين كه دانش‌نامه‌ها بايد با تصاوير زيبا و آموزنده و لذت بصري همراه باشند، افزود:
  نهادها ي رسمي چون آموزش و پرورش، شهرداري و كتابخانه هاي عمومي بايد فرهنگ نامه ها را بخرند و در اختيار مردم قرار بدهند.


«حسن سالاري» در ادامه با اشاره به اين كه دانشنامه‌نويسي در فرهنگ ايراني تاريخي طولاني دارد، گفت: برخي نويسندگان از "دينكرت" به عنوان يك دانشنامه ديني كهن ياد كرده‌اند، مهرداد بهار نيز در مقدمه‌ كتاب "بندهش" آن را "دايره المعارفك" ناميده است. با اين همه، نگارش دانشنامه در دوره اسلامي به اوج خود رسيد و آثاري چون "مفاتيح‌العلوم" خوارزمي، "دانشنامه علايي" ابن‌سينا، "جامع‌ العلوم" فخر رازي و "نفايس الفنون" آملي از شناخته‌شده‌ترين دانشنامه‌هايي اند كه به دست دانشمندان مسلمان ايران‌زمين پديد آمدند.


سالاري افزود: واژه‌ دانشنامه نخستين‌بار در كتاب دانشنامه‌ علايي، نوشته‌ ابوعلي‌سينا، در سده‌ پنجم هجري به كار رفته است .سپس، در سده‌ نهم هجري براي دانشنامه‌ جهان، اثر غياث‌الدين علي حسيني، در سده‌ يازدهم هجري براي دانشنامه‌ شاهي محمدامين استرآبادي و سرانجام در سال 1356 خورشيدي براي اثري به نام دانشنامه‌ ايران و اسلام برگزيده شد.