می بینی؟
داستان من و تو
- مثل مزه هندوانهء آن آدامس
که ساعت ها-
از این دهان به آن دهان
می رفت/ می رود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سجده ات کرده بودم
نه به سهو و سکر
که به صحو و عمد
تا شرک خفی را جلا و جلی کنم
و صبر خدای صبور را پیمانه بگیرم
دیدی؟
انگار غیرتش به صبر، دو صد سنگ بود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
+ نوشته شده در ۱۳۸۷/۰۹/۰۴ ساعت توسط سید علی کاشفی خوانساری