1)      می­گفتی:

 « چه تلخ است

 دومی بودن

برای یک زن»

 حالا بیا و وجب بگیر:

 «برای یک مرد چه؟»

2)      نه نشانی از تو دارم، نه شماره­ای

 و نه هیچ رد

 یا آشنای مشترکی

 کاشکی

 وبلاگت به روز می­شد.

3)      قطار فلورانس

 سلیم تانزاینا

 با جرعه­ای آب جان دوباره­ام داد

 درود شاه تشنه لبان!

سلام سیدی که امت توییم!

 پرسید حج رفته­ای؟

 پیشانی­ام را بوسید

4)      در تقاطع بزرگراه­های گردن و شانه­ات

 نیمکتی می­خواهم

 نیمکتی

 برای لرز گریه­های کودکانه

نیمکتی

 از باران دیشب خیس

 نیمکتی برای من و کوله بار من و من

 

------------------------------

1)      در قیامتی که می­گفتی نیست

 می­بینی­ام

 به جنت پشت کرده

به آغوشت می­کشم

2)      قصه نویس خوش قلمی است؛

با قریحه

 نرم و گرم می­پردازد و

 تلخ و بی مداخله.

خواننده را جادو می­کند

 و اشک ها بر چشم­ها جاری.

 مشیتی را می­گویم

 که مرا نوشت

3)      نه، چیزی نگو!

 فقط برقصیم

 فقط

4)      گریه دیگر چرا؟

 مثله­ام کردی و

 به گورم زار نشسته­ای؟

5)      چقدر اس­ام­اس انتخاباتی

 لطفاً یکی «میس یو» بدهد

6)      بیا هیچ نگویم

 اتوبان بابایی و

 سی دی بنیامین و

 دنده پنج و

 گریه­های دوتایی